Stel: je bent de collega die altijd klaarstaat, de expert die de processen vlot trekt, de 'gever' van het team. Maar wat als juist die bereidheid om altijd alleen maar te geven een onzichtbare barrière opwerpt die je teamdynamiek ondermijnt?
Ik weet het nog goed: een vastgelopen project, een onverwachte spiegel van een collega. Deze ervaring leerde mij drie essentiële lessen die mijn professionele leven en de manier waarop ik samenwerk, voorgoed hebben veranderd. Lees verder en ontdek de onthullende waarheid achter:
⚖️ De paradox van de 'ultieme gever': Waarom het afwijzen van hulp, zelfs uit goede wil, als arrogantie wordt ervaren.
🪞De kracht van de 'pijnlijke spiegel': Hoe de meest confronterende feedback je grootste groeimoment kan zijn.
💎De verborgen rijkdom van ontvangen: Waarom je team pas écht functioneert als je je kwetsbaarheid durft te tonen.
Met dank aan Bert Sanders voor zijn scherpe, liefdevolle en altijd rake observaties. Je bent een cadeau in mijn leven!
🤝 De kracht van een open deur: samenwerken, spiegels en dankbaarheid
Tevreden breng ik de orde terug op mijn bureau. Met vier collega’s deel ik een bureaublok in een kantoortuin. Ik werp een blik door de ruimte en geniet na van de opluchting en het blije gezicht van één van mijn collega’s.
Tijdens een koffiemoment zag ik de frustratie al aan zijn gespannen houding. Kortaf. Gefrustreerd. Ik reikte hem mijn koffie aan en schonk voor mezelf een nieuwe in. Hij keek verrast op. Ik zei niets, maar mijn blik was uitnodigend. Er was niet veel voor nodig om hem op gang te helpen...
Zijn frustratie barstte los: hij was opnieuw vastgelopen in een kritieke projectfase. Weer een vertraging. Zijn conclusie? “Het systeem klopt niet, niemand snapt mijn werk en ik moet alles in mijn eentje uitvogelen.”
Ik luisterde, bevroeg, en vormde een globaal beeld. Hij stond op: “Nou ja, ik ga maar weer verder want het lost zich niet vanzelf op.”
Tegen zijn rug aan, zei ik zacht: “Of misschien wel.”
Hij draaide zich om, gealarmeerd. “Ja nou, dat zal dan voor het eerst zijn. Maar wat bedoel je?”
Ik leunde ontspannen tegen het aanrecht, nam een slok koffie en keek hem aan. “Laat het uitvogelen voor morgen. Dan lopen we samen het proces door. Twee zien meer, twee lossen sneller op. Ik geloof dat we samen de optimale oplossing zullen vinden.”
En zo gebeurde het. Wat een energie! Heerlijk om samen te ploeteren, samen te leren, samen te testen, net zolang het werkte. Het prachtige resultaat dat we samen hebben neergezet, leverde een tevreden klant op, en ik stond met een glimlach aan mijn bureau. Dit is de pure kracht van samenwerking!
💎De les van Bert: de kunst van ontvangen
De volgende dag kwam diezelfde collega naar me toe: “Jij hebt nu vast achterstand in jouw eigen werk. Kan ik jou ergens mee helpen?”
Ik wuifde het direct weg: “Ach nee joh, dat komt wel weer goed maar dank je wel hoor!” Hij bleef nog even staan en liep toen maar weg.
Eén van mijn buur-collega’s aan het blok is Bert: een heerlijke praatjesmaker, maar vooral een man met een groot hart. Ik ben hem gaan waarderen om zijn ongecompliceerde eerlijkheid en zijn ondeugende humor.
Ik merkte dat Bert onrustig was, mij schichtig aankeek en met zijn stoel schoof. Met een frons keek ik op, een ‘ja-wat?’-blik in mijn ogen.
Hij staarde me aan en leverde de genadeslag: “Wat ben jij arrogant, zeg!”
Ik was verdoofd. “Arrogant? Ik? Ik mag veel zijn, maar ik ben écht niet arrogant.”
Bert herhaalde onverstoorbaar: “Ja, jij bent écht wel arrogant.” Hij had mijn volledige aandacht.
“Kijk,” zei Bert, “jij helpt graag anderen. En dat is mooi. Maar anderen willen jou ook graag helpen. En wat doe jij dan? Jij stuurt ze weg. Je geeft daarmee aan – onbedoeld – dat jouw capaciteiten superieur zijn. Wat denk je dat dat doet met die ander? Wat denk je dat dat doet met de wederzijdse waardering binnen het team?”
Hij liet de stilte vallen. De pijn was scherp, maar de helderheid van zijn feedback was van onschatbare waarde.
Bert maakte zijn punt af: “Je zal er een stuk van opknappen als jij zelf ook eens hulp accepteert. En helemaal als het uit dankbaarheid wordt aangeboden.”
Wow! Bert wist mij glashelder te vertellen hoe ik een mooier mens kan zijn door de kunst van ontvangen te omarmen. Het is geen last voor de ander; het is een verrijking van de relatie.
🪞De tijdloze reflectie
Dit inzicht staat al 14 jaar helder op mijn netvlies. En regelmatig komt het nog te pas, als oude patronen de kop opsteken.
De les: samenwerken is twee kanten op werken. Het is even belangrijk om je hulp aan te bieden als om die te aanvaarden. Door feedback zoals die van Bert te accepteren, en door de kunst van het ontvangen te omarmen, verrijk je niet alleen je eigen leven, maar toon je ook respect en waardering voor de intentie van de ander.
Ik wens iedereen zo’n 'spiegel' toe: een oprecht persoon die de moed heeft om je opbouwende confrontatie te bieden. Want de grootste groei zit in de verbeterpunten die een ander durft te benoemen.
💖 Dank je wel, Bert! Je hebt een speciale plek in mijn hart.
💎 Jouw rijkdomsmoment
Iedereen heeft een Bert nodig om de verborgen rijkdom van geven en ontvangen te ontdekken. Dit is het moment om de spiegel vast te houden.
Wie is jouw Bert die je heerlijk en eerlijk een spiegel durft voor te houden? Koester deze persoon en laat hem of haar dat weten vandaag!
Hoe pas jij wederzijdse waardering toe in de praktijk? Welke 'geef'-gewoonte laat jij los om meer 'ontvangst'-ruimte te creëren? Of juist andersom?
https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7395428372639686656/