Vandaag sta ik oog in oog met het bewijs: een post van Lucinda Douglas, en jawel, mijn naam prijkt erin. Niet als enige, maar tussen een rij klinkende #Lefwijf-introducties En terwijl ik er met een grijns en een mix van ongeloof en verwondering naar staar, schieten mijn gedachten terug naar november 2024. Want eerlijk is eerlijk, deze Lefwijf-introductie? Die past he-le-maal niet bij mij!
https://lefwijf.nl/lefwijf-inspires-interviews-auteurs
Mijn leven als Probleemoplosser pur sang
Van nature ben ik namelijk het type dat neigt naar functioneren op ratio, gewoon doorgaan, en die heerlijke, no-nonsense probleem-oplossing mentaliteit. Resultaten boeken? Check. Projecten strak trekken? Dubbelcheck. Krachten bundelen en anderen laten bloeien? Absoluut, want samen kunnen we meer!
En geloof me, dat paste perfect tijdens een fantastische en leerzame periode van ruim 23 jaar in een 'ijzeren mannenwereld'. Denk aan de wereld van intern transport, heftrucks met schroeven, bouten, batterij capaciteit, contra gewichten en prachtige ontwikkelingen zodat deze automatisch navigeren door magazijnen. Heerlijk om gewoon duidelijk te kunnen zijn, zonder 'allerlei ingewikkelde gevoeligheidselementen' die vertragen. Na zo’n kort en duidelijk gesprek was het standaard: klap op de schouder, "Biertje?" (of in mijn geval: "Wijntje?"), en weer door. We hadden deadlines!
Het Lefwijf-Virus: een gevoelige besmetting
Tot die ene avond. Ik ging met Peggy naar een netwerkevent. Peggy, mijn jarenlange collega uit diezelfde 'ijzeren mannenwereld', had een vreemde glans in haar ogen. Onderweg begon ze over haar 'Lefwijf-avontuur'. Ze straalde, ze was enthousiast, en ik luisterde met open mond. Het was fantastisch om te horen hoe zij hiervan genoot. En ik weet nog precies wat ik dacht: "Wat geweldig voor haar, maar dat zou zó niets voor mij zijn."
Enkele weken later... pats! Een appje van Peggy: "Hi Hannie, ik zit te denken, zou jij ook niet aan willen sluiten als Lefwijf? Jij hebt ook een bijzonder (levens)verhaal. Wellicht iets om over na te denken." Mijn eerste gedachte: "Leuk geprobeerd, Peg, maar ik ga lekker door met niet-nadenken over mezelf." Om een half uurtje later te lezen: "kan zijn dat Lucinda jou gaat uitnodigen voor een connectie." O?!
De Kracht van Kwetsbaarheid: wie had dat gedacht?!
Grappig om te realiseren dat als het om mezelf gaat, ik eerst wil nadenken, overwegen, en dan tot de onvermijdelijke conclusie kom: "Ik wìl helemaal niet in beeld met mijn (levens)verhaal!" Want ja, dan moet je stil staan. En ik wil juist doorgaan! Stilstand is achteruitgang, toch? Of was dat een tegeltjeswijsheid uit de 'ijzeren mannenwereld'?
Maar toen kwam het gesprek met Lucinda. En ik merkte het: nieuwsgierigheid, persoonlijke ontwikkeling, veiligheid, ontmoeten... En ik kon er niet omheen. Het resultaat (!) is te lezen in die post. Dus toch… een resultaat! Dat spreekt mijn taal!
Ik heb al even mee mogen genieten met een aantal bijeenkomsten en ontmoetingen. En het heeft me overtuigd hoe bijzonder dit avontuur is, hoe divers levensverhalen zijn, en elk met die ene, keiharde boodschap: geef kwetsbaarheid aandacht en het maakt je krachtig. En, niet te vergeten, hoe humor onderwerpen herkenbaar en lichtvoetig kan maken. Want lachen om je eigen ongemak, dat is pas echt lef!
Verwachtingen op hun kop: Zo sterk, en toch...?!
En weet je wat zo grappig is? Niet alleen mijn eigen belevingswereld schudt op een aantal fundamenten, ook reacties lijken lijnrecht te staan op mijn verwachtingen.
Zo zei iemand uit een gevoelsomgeving: "Oh echt? En je leek zo sterk!" ☹ Tja, blijkbaar had ik mijn innerlijke Rambo te goed verborgen.
En toen, het meest verrassende van alles, kwam een reactie uit de 'ijzeren mannenwereld' (ik verwachtte een klap op de schouder en een sarcastische opmerking over 'vrouwenpraat'): "Wat goed van je! Ik zou zoiets nooit durven!" 😊 Bam! Een vooroordeel minder over 'stoere mannen'.
Durf te staan – en daarna te vliegen!
Dus, pas jij ook he-le-maal niet bij de Lefwijf-introducties? Zit jij vastgeroest in je eigen comfortzone van doorgaan, doen en niet zeuren?
Laat je verrassen, en gun jezelf de ruimte om even stil te staan. Ja, ik zei het echt: stil staan. Stil staan om daarna krachtiger in beweging te komen. En wie weet, je kan zomaar een kant op bewegen die je van tevoren zelf nooit had durven bedenken!
Oh ja… en Peggy? Die is ‘Lefwijf van het jaar 2025’ geworden! Toeval? Of is er toch iets meer aan de hand met die kwetsbaarheid? Ik denk het laatste... In elk geval ben ik trots om naast deze powervrouw te staan. https://lefwijf.nl/blog/mijn-reis-naar-lefwijf-van-het-jaar-2025----peggy-senchi
P.S.: Blijf vooral genieten van een bruisend biertje (of een krachtig wijntje).
Want Ratio-Rambo blijft! Die leert zich steeds beter verenigen met Kwetsbare Kracht.
Wat is de grootste verrassing geweest in jouw reis van 'nooit' naar 'wel'? Of is het misschien tijd om op reis te gaan?
